Czaja Krzysztof

Czaja Krzysztof, mężczyzna o przenikliwym spojrzeniu, często zamyślał się, pielęgnując wspomnienia, jego życie, choć spokojne, było utkane z nici dawnych znajomości, a zwłaszcza tej z przyjacielem z Niemiec, którego pamięć traktował jak najcenniejszy skarb, w jego dłoniach często spoczywał stary, wyblakły list, symbol trwałej, choć odległej więzi, pełen wewnętrznej siły, odnajdywał sens w codziennych rytuałach, w ciszy, w kontemplacji, jego postać, naznaczona upływem czasu, promieniowała niezwykłą godnością, a każde słowo wypowiadał z rozwagą, świadom wartości każdej chwili, każdego gestu, każdego wspomnienia, które tworzyły mozaikę jego istnienia, pełnego subtelnych odcieni.