Czapliński Marek

Marek Czapliński, człowiek o spokojnej naturze, często pogrążony był w myślach, jego oczy zdradzały głęboką refleksję. Mimo pewnej melancholii, zawsze zachowywał godność, a jego obecność wnosiła do otoczenia cichą aurę. Od lat nie utrzymywał kontaktu z bratem, co ukształtowało w nim niezależność oraz skłonność do samotności, lecz nie uczyniło go zimnym. Cenił proste przyjemności, długie spacery po lesie, szelest wiatru w koronach drzew, ciepło domowego ogniska. W jego gestach widoczna była delikatność, w słowach mądrość, a w spojrzeniu ukryta empatia dla świata, którą dzielił z nielicznymi bliskimi osobami, starannie pielęgnując te więzi.