Dabrowska Miroslawa

Dąbrowska Mirosława, postać o oczach mądrych niczym stare księgi, przemierzała świat z cichą godnością, zawsze niosąc ze sobą niewielki, skórzany notatnik, w którym zapisywała ulotne chwile, zasłyszane historie oraz własne refleksje nad ludzkim losem, jej siwe włosy, zawsze starannie upięte, okalały twarz naznaczoną zmarszczkami, z których każda opowiadała inną historię, świadcząc o życiu pełnym obserwacji, empatii i głębokiego zrozumienia rzeczywistości, a jej głos, choć rzadko słyszany, był niczym kojący szept, pełen ciepła i ukrytej siły, potrafiący ukoić nawet wzburzone serca, skłaniając do refleksji nad pięknem istnienia, nad ulotnością każdej chwili.