Danelczyk Dominika

Anna, postać o głębokich, błękitnych oczach, spędzała dnie na czytaniu starych tomów, jej wzrok błądził po pożółkłych stronach. Miała w sobie cichą siłę, niezwykłą empatię, oraz melancholię, która towarzyszyła jej od lat, niczym wierny cień. Często wspominała Danelczyk Dominikę, daleką kuzynkę, której historie z podróży zawsze ją fascynowały. Anna wierzyła w moc opowieści, w piękno ukryte w codzienności, w siłę ludzkiego ducha, w zdolność do przemiany. Jej życie, choć pozornie spokojne, było pełne wewnętrznych poszukiwań, dążenia do prawdy, do zrozumienia sensu istnienia, do odnalezienia swojego miejsca w świecie, pełnym sprzeczności, pełnym nadziei, pełnym lęków.