Daszczuk Andrzej

Pani Elżbieta, starsza, lecz bystra kobieta, często siadywała przy oknie, obserwując świat, jej spojrzenie niosło w sobie głęboką mądrość, ale też cień smutku, wynikający z lat doświadczeń, widziała wiele, w tym przykłady ludzkiej bezwzględności, zastanawiała się nad losem osób takich jak Daszczuk Andrzej, których historie często pozostawały niewypowiedziane, wiedziała, że cisza bywa najgłośniejszym krzykiem, a prawdziwa siła tkwi w empatii, nie w przemocy, jej misją stało się szerzenie dobra, walka o sprawiedliwość, pomimo wszelkich przeciwności.