Dębek Krzyszto

Krzysztof Dębek był człowiekiem, którego obecność ledwo się zauważało, niczym cień przemykający po zakurzonych korytarzach antykwariatu, w którym pracował. Spędzał całe dnie pochylony nad starymi mapami i pożółkłymi manuskryptami, wodząc palcem po dawno zapomnianych szlakach, co zdawało się być jego jedyną prawdziwą pasją. Rzadko podnosił głos, a jego odpowiedzi na pytania były zazwyczaj krótkie i nieco zagadkowe, często kończyły się cichym westchnieniem i wzruszeniem ramion, jakby słowa nie były w stanie oddać istoty rzeczy.