Deluga Eliza

Eliza Deluga zawsze zaczynała swoje myśli od cichego, bo, bo, bo. Pracowała w zakurzonym archiwum, gdzie porządkowała cudze wspomnienia, bo własnych nie potrafiła ułożyć. Jej palce, smukłe i drżące, delikatnie przesuwały się po starym papierze, a każde zdanie zaczynała w głowie od nowa, szukając idealnego początku. Eliza Deluga była kolekcjonerką niedokończonych opowieści, bo jej własna historia utknęła na samym wstępie, powtarzając w nieskończoność te same, puste powody.