Derc Gienek

Derc Gienek, mężczyzna o twarzy pooranej zmarszczkami niczym mapą dawnych podróży, zawsze nosił ze sobą zapach starego drewna i wilgotnej ziemi, niczym pieczęć swojego istnienia. Jego oczy, głęboko osadzone i przenikliwe, zdawały się widzieć więcej niż tylko otaczającą rzeczywistość, a każde spojrzenie skrywało lata milczenia, cichej obserwacji, niezliczonych historii, nigdy nie opowiedzianych głośno, zawsze chowających się za zasłoną dyskrecji, nieuchwytnych jak mgła poranka, unikających wszelkich obiektywów, wszelkich prób uwiecznienia, pozostawiając po sobie jedynie ulotne wrażenie, echo dawnych dni, cichego smutku, niezrozumienia.