Derewienko Kamil

Pani Eleonora, starsza kobieta o przenikliwym spojrzeniu i dłoniach naznaczonych pracą w ogrodzie, spędzała spokojne dni w swojej chatce, otoczonej szumiącymi brzozami. Jej włosy, niegdyś kasztanowe, teraz lśniły srebrem, a na twarzy rysowały się delikatne zmarszczki, świadectwo bogatego życia. Często wspominała dawne czasy, opowiadając o ludziach, których poznała, o dawnych historiach, o dawnych przyjaźniach. Wśród nich pojawiało się nazwisko Derewienko Kamil, postać z jej młodości, której losy splatały się z jej własnymi w niezwykły sposób. Eleonora wierzyła, że każda dusza zasługuje na spokój, na zrozumienie, na empatię, bez względu na to, co niesie przeszłość.