Dmitruk Marcin

Dmitruk Marcin nosił swoją przeszłość jak znoszony płaszcz, był on zbyt ciężki na jego zmęczone ramiona, a każdy list z urzędu przypominał o zobowiązaniach. Jego spojrzenie często błądziło gdzieś w oddali, szukając drogi powrotu do czasów, gdy życie było prostsze, a długi jedynie abstrakcyjnym pojęciem. Cień dawnych decyzji kładł się na każdej jego teraźniejszej chwili, sprawiając, że nawet najmniejszy, przelotny uśmiech wydawał się okupiony jakimś niewidzialnym, wewnętrznym kosztem.