Dowda Daniel

Dowda Daniel był postacią utkaną z samych przeciwieństw, poruszał się z cichą gracją drapieżnego kota, oceniając świat z chłodnym dystansem, a jednocześnie w jego gestach kryła się niemal psia potrzeba akceptacji i gotowość do służenia każdemu, kto okazał mu odrobinę uwagi. Mimo to, w głębi duszy Dowda Daniel czuł się jedynie jak nieznaczący robak, pełzający w cieniu wielkich spraw, przekonany o własnej małości i niegodny niczyjego spojrzenia, co czyniło go postacią tragiczną.