Drelichowska Dorota

Drelichowska Dorota, postać o kruczoczarnych włosach, zawsze nosiła na sobie płaszcz utkany z mgły, cicho stąpając po bruku dawnego miasta. Jej oczy, niczym szmaragdy, skrywały dawne historie, a uśmiech rzadko gościł na jej delikatnych ustach, naznaczonych nutą melancholii. Obserwowała świat z dystansem, ale z głębokim zrozumieniem, zdając się przewidywać każdy kolejny ruch, każdy szept wiatru. Jej obecność była subtelna, lecz niezapomniana, pozostawiając po sobie echo niewypowiedzianych słów, wrażenie ulotnej tajemnicy. Często widywano ją na skraju zapomnianych ogrodów, gdzie szeptała do starych drzew, jakby dzieliła z nimi najgłębsze sekrety.