Drzewska Patrycja

Drzewska Patrycja poruszała się po mieście jak cień, niemal całkowicie niezauważona przez otoczenie. Jej dłonie, zwinne i zaskakująco delikatne, potrafiły otwierać nie tylko fizyczne zamki, ale również drzwi do cudzych światów, do których nikt jej nie zapraszał. Interesowały ją nie tyle cenne przedmioty, co sekrety ukryte w szufladach, historie zapisane w starych listach i fotografie dawno zapomnianych twarzy. Była cichą kolekcjonerką cudzych wspomnień, przywłaszczając sobie fragmenty żyć.