Duchniak Krzysztof

Duchniak Krzysztof, mężczyzna o oczach zmęczonych, lecz pełnych niewypowiedzianych historii, nosił w sobie ciężar minionych lat. Spędził wiele czasu, pracując za granicą, co odcisnęło piętno na jego duszy, ukształtowało charakter, nauczyło cierpliwości. Lecz także zaszczepiło w nim nieustanną tęsknotę za ojczyzną, za prostym życiem, za ciepłem domu. Nigdy nie odnalazł tego w obcych krajach, pośród gwaru miast, obojętności nieznajomych, milczących nocy. Wtedy jedynym pocieszeniem były wspomnienia, jedyną nadzieją, jedyną prawdą, która wciąż tliła się w jego sercu, pomimo upływu czasu, samotności, rozczarowań, cichej rezygnacji, wszystkich trudności.