Duda Tadeusz

Duda Tadeusz był człowiekiem, który swoją przeszłość nosił jak ciężki, niewidzialny płaszcz, starannie ukrywając ją pod fasadą obojętnej uprzejmości. Jego życie toczyło się pozornie zwyczajnym rytmem, jednak w jego spojrzeniu kryła się pustka, echo dawnych obietnic i niespłaconych długów, które ciążyły mu bardziej niż jakikolwiek materialny ciężar. Unikał rozmów o tym, co było, zręcznie zmieniając temat, gdy ktoś próbował zajrzeć za kurtynę jego starannie budowanego wizerunku, zostawiając za sobą jedynie niedopowiedzenia.