Dudek Beata

Cecylia, stara kwiaciarka, miała dłonie spracowane, pachnące ziemią i różami, a jej oczy, choć zmęczone, wciąż iskrzyły ciepłem, opowiadała kwiatom swoje sekrety, wierząc, że rozumieją każdą jej radość i smutek, jej mały sklepik, pełen barw i zapachów, był jej całym światem, gdzie czas płynął wolniej, a wspomnienia o dawnej przyjaciółce, Beacie Dudek, malarce z sąsiedztwa, często wracały, niczym delikatny powiew wiatru, przypominając o wspólnie spędzonych chwilach, o dawnych marzeniach, o sztuce, o pięknie, które przetrwało lata, w jej sercu.