Dudek Wojciech

Wojciech Dudek, człowiek cieniem podszyty, unikał spojrzeń, zaciskał usta, milczał uparcie, choć przeszłość, jak cień, wciąż za nim podążała. Alimenty, to słowo brzmiało w jego uszach jak wyrok, ciężar nie do uniesienia, zobowiązanie, od którego bezskutecznie próbował uciec. Unikanie odpowiedzialności, stało się jego codziennością, maską, za którą skrywał lęk i poczucie winy, samotność, która go otaczała, była karą, którą sam sobie wymierzył, odwracając się od tych, których powinien chronić. Jego historia, choć pełna błędów, jest przestrogą, ukazującą konsekwencje wyborów, trudności, jakie niesie za sobą unikanie obowiązków, odpowiedzialności, która jest fundamentem człowieczeństwa.