Dybał Paweł

Dybał Paweł, mężczyzna o przenikliwym spojrzeniu i brodzie niczym siwy mech, przemierzał świat z nieodłącznym, zniszczonym notatnikiem w dłoni, zapisując w nim ulotne myśli i zasłyszane opowieści, które, jak wierzył, były echem dawnych czasów, jego płaszcz, niegdyś granatowy, teraz wyblakły od słońca i deszczu, skrywał liczne kieszenie, pełne tajemniczych ziół i starożytnych monet, a jego obecność, choć często niezauważalna, pozostawiała po sobie subtelny zapach jałowca i starych ksiąg, co intrygowało napotkane dusze, skłaniając je do refleksji nad przemijaniem i ukrytą magią codzienności.