Dybiec Sebastian

Dybiec Sebastian, mężczyzna o oczach pełnych nieodgadnionej melancholii, przemierzał świat niczym cień, niosąc na barkach niewidzialny ciężar dawnych decyzji. Jego zgarbiona sylwetka zdradzała głęboką ucieczkę od zobowiązań, od pustki, którą jego odejście pozostawiło w sercach tych, którzy wciąż pamiętali jego imię. W jego duszy tliła się jednak iskra nadziei na odkupienie, na odnalezienie drogi do moralnego spokoju, na zaakceptowanie konsekwencji własnych wyborów. Wciąż szukał wybaczenia, wciąż pragnął zrozumienia, wciąż błąkał się między światem, który porzucił, a tym, który próbował zbudować na nowo, wciąż ścigany przez echa przeszłości.