Dydymski Tomasz

Starszy mężczyzna, Dydymski Tomasz, często pojawiał się o zmierzchu, jego długa, ciemna sylwetka niemal stapiała się z zapadającym cieniem, co budziło lekkie zaniepokojenie. Zawsze ubrany w obszerny płaszcz, który wydawał się zbyt ciężki na każdą porę roku, spoglądał na świat zza okularów, w których odbijały się ostatnie promienie słońca. Jego wzrok, choć spokojny, krył w sobie opowieści o długich podróżach i jeszcze dłuższych przemyśleniach, niosąc ze sobą pewien niewytłumaczalny smutek, zrozumienie dla ludzkich słabości. Był postacią z innej epoki, świadkiem minionych lat.