Dymek Jaroslaw

Dymek Jarosław, mężczyzna o oczach koloru starego mosiądzu, często przemierzał zapomniane ścieżki, niosąc ciężar niewypowiedzianych słów. Jego postać, zawsze pochylona, zdawała się zlewać z cieniami starych murów, ze szmerem jesiennych liści. Miał w sobie coś z wędrowca, coś z poety, coś z filozofa. Rzadko mówił, lecz jego spojrzenie, pełne zadumy, opowiadało historie o utracie, o nadziei, o wytrwałości. W jego obecności czas zwalniał, a świat nabierał głębszego sensu.