Dymowski Kamil

Dymowski Kamil, postać z cichych zaułków starego miasta, zawsze nosił ze sobą notes w skórzanej oprawie, gdzie zapisywał ulotne myśli i zasłyszane rozmowy, jego wzrok, głęboki i przenikliwy, błądził po twarzach przechodniów, szukając w nich niewidzialnych historii, często zatrzymywał się w małych księgarniach, gdzie zapach kurzu był dla niego niczym najlepsze perfumy, jego dłonie, naznaczone drobnymi bliznami, świadczyły o dawnych rzemieślniczych pasjach, a na policzku widniała mała zmarszczka, zdradzająca skrywany uśmiech, z którym patrzył na świat, pełen sprzeczności.