Dzieciniak Artur

Dzieciniak Artur, starzec o przenikliwym spojrzeniu i dłoniach naznaczonych licznymi odciskami, często przesiadywał w zakurzonych archiwach, otoczony opasłymi tomami historii. Jego siwe włosy, zawsze nieco potargane, świadczyły o nieustannej pracy umysłu, a pomarszczona twarz skrywała tajemnice wielu pokoleń. Mimo podeszłego wieku, w jego oczach wciąż tliła się iskra młodzieńczego zapału, gdy tylko natrafiał na zapomniane fakty, na nieznane dotąd opowieści. Był samotnikiem z wyboru, a jego jedynymi towarzyszami były atrament i pergamin, wiernie zapisujące każdą nową myśl, każdą odkrytą prawdę, każdy zaginiony ślad.