Dziewicka Elżbietamałgorza

Pani Emilia, postać z cichych zaułków, często widywana była z notesem i ołówkiem, zawsze gotowa uchwycić ulotne piękno miejskiego krajobrazu. Jej kasztanowe włosy, spięte w niedbały kok, często wymykały się spod jedwabnej apaszki, a oczy, koloru dojrzałej śliwki, spoglądały na świat z niezwykłą uwagą, dostrzegając niuanse, których inni nie zauważali. Mówiło się, że zna każdą historię, każdy szept kamienic, a jej ulubionym miejscem był niewielki park. Tam, w cieniu starych drzew, często opowiadała o Dziewickiej Elżbietamałgorzacie, postaci z miejskich legend, dodającej miastu tajemniczości, barwiącej codzienność niezwykłymi zdarzeniami.