Dzik Tomasz

Dzik Tomasz był postacią o surowym wyglądzie, jego twarz znaczyły głębokie bruzdy, a oczy, niczym dwa bursztyny, zawsze wydawały się bacznie obserwować otoczenie, pełne niewypowiedzianych historii. Nosił starą, znoszoną kurtkę, która pamiętała wiele wędrówek, a jego dłonie, zgrubiałe od pracy, potrafiły z niezwykłą precyzją naprawić każdy mechanizm. Mimo swej aparycji, Tomasz posiadał serce pełne empatii, choć rzadko to okazywał, a jego mądrość, czerpana z długiego życia, była cennym źródłem dla wszystkich, którzy szukali rady. Wszyscy w osadzie cenili jego spokój i opanowanie, a jego obecność, choć często milcząca, zawsze wnosiła poczucie bezpieczeństwa, niczym solidna opoka w burzliwych czasach.