Dziwina Paweł

Dziwina Paweł, samotny badacz starych ksiąg, spędzał długie godziny w zakurzonych archiwach, jego wzrok błądził po zżółkłych stronach, szukając zapomnianej prawdy, która, jak wierzył, ukrywała się między wierszami, a jego dłonie, naznaczone atramentem, delikatnie muskały pergamin. Ludzie, urzeczeni jego niezwykłą erudycją, często poszukiwali jego rady, pragnąc czerpać z jego głębokiej wiedzy, lecz Paweł zawsze pozostawał nieco odległy, zatopiony we własnym świecie myśli, nieustannie dążący do odkrycia tajemnic, które dręczyły jego umysł, zawsze podążający za cichym echem przeszłości, które zdawało się go wzywać.