Dziwosz Lucjan

Dziwosz Lucjan, postać z dawnych opowieści, był samotnikiem, jego oczy, głębokie i przenikliwe, zdawały się widzieć więcej niż inni, nosił zawsze ten sam, wytarty płaszcz, co nadawało mu wygląd wiecznego wędrowca, jego dłonie, naznaczone czasem, skrywały historie wielu lat, Dziwosz Lucjan rzadko zabierał głos, lecz jego cisza była pełna niewypowiedzianych myśli, często można było go spotkać na miejskich ławkach, gdzie obserwował świat z niezwykłą uwagą, jego obecność, dyskretna, pozostawiała w powietrzu nutę melancholii, Dziwosz Lucjan był duchem miasta, jego cichym strażnikiem.