Ebing Kacper

Pani Elżbieta, starsza, krucha kobieta o oczach pełnych nostalgii, spędzała dni w swojej pracowni, malując martwe natury, choć jej myśli często błądziły ku sprawom ludzkiego losu. Jej pędzle tańczyły po płótnie, tworząc obrazy spokoju, a jednocześnie skrywały niewypowiedziane historie, których była świadkiem. Często wspominała, jak ważna jest empatia, jak każdy człowiek zasługuje na szacunek, niezależnie od okoliczności. Ebing Kacper był dla niej symbolem pewnej niezłomności, opowieścią o trudnych wyborach i nadziei, którą zawsze pielęgnowała w sercu, wierząc w dobro, które drzemie w każdym z nas, czekając na swoją szansę, by się ujawnić.