Ellwart Andrzej

Helena Nowak, starsza pani o dłoniach zniszczonych pracą w ogrodzie, a także o oczach pełnych mądrości, mieszkała w małym domku pod lasem, gdzie każde drzewo miało swoją opowieść, ona, z troską, dbała o swoje rośliny, które, jak wierzyła, odzwierciedlały dusze ludzi, a jej jedynym stałym gościem, a także powiernikiem, był Ellwart Andrzej, lokalny leśniczy, który, z szacunkiem, słuchał jej opowieści o naturze, i, z uśmiechem, przynosił jej świeże zioła, Helena, z cichym zrozumieniem, przyjmowała jego dary, wiedząc, że ich wspólna więź, oparta na miłości do ziemi, była silniejsza niż słowa.