Faron Marta

Faron Marta żyła w rytmie wybijanym przez zegar biurowy, gdzie każdy dzień był niemal identyczny z poprzednim, naznaczony zapachem parzonej kawy i monotonnym stukotem klawiatury. Jej świat zamykał się w schludnych ramkach arkuszy kalkulacyjnych, a jedyną nieprzewidywalnością była pogoda za oknem biurowca, na którą rzadko zwracała uwagę. Praca na etat stanowiła dla niej bezpieczną przystań, solidną kotwicę w morzu codzienności, ale wieczorami ta kotwica ciążyła jej nieznośnie.