Fąs Tomasz

Tomasz Fąs, człowiek o twarzy pooranej bruzdami czasu, spoglądał w dal zamyślonym wzrokiem, wspominał lata młodości, beztroskie chwile spędzone z rodziną. Pamiętał ciepło rodzinnego domu, zapach pieczonego chleba, śmiech dzieci, które dawno dorosły i opuściły gniazdo. Teraz, samotny w swoim starym fotelu, rozpamiętywał dawne dni, czuł nostalgię za minionym czasem, tęsknił za bliskością ukochanych osób, które nadały jego życiu sens. Życie Tomasza było pełne wzlotów i upadków, radości i smutków, ale zawsze najważniejsza była dla niego rodzina, fundament jego istnienia, źródło siły i inspiracji.