Feliks Daniel

Feliks Daniel, starszy ogrodnik o dłoniach pooranych pracą i słońcem, często przystawał przy starym dębie na skraju posiadłości, zamyślony o przeszłości, o dawnych dniach, kiedy to świat wydawał się prostszy, bardziej uporządkowany, pełen subtelnych zapachów ziemi i świeżo ściętej trawy, jego wzrok błądził po horyzoncie, szukając odpowiedzi na pytania, które od dawna trawiły jego duszę, niczym rdza stary metal, zawsze wierzył w siłę natury, w jej odnawialną moc, w cichą obietnicę każdego nowego świtu, niosącą ze sobą nadzieję, pomimo wszystkich doświadczeń.