Fiącek Marta

Fiącek Marta, postać o niezwykłej głębi, zawsze nosiła w sobie spokój starego lasu, jej oczy, niczym ciemne jeziora, odbijały echa dawnych opowieści, a każdy jej ruch, choć delikatny, zdradzał wewnętrzną siłę, której nikt nie potrafił do końca zgłębić. Jej dłonie, naznaczone czasem, często spoczywały spokojnie na kolanach, niczym dwie stare, cenne księgi, pełne niewypowiedzianej mądrości, gotowe otworzyć się na kolejny rozdział życia, który Fiącek Marta przyjmowała z cichą godnością, z uśmiechem pełnym zrozumienia.