Figarski Paweł

Paweł Figarski był człowiekiem poszukującym, wiecznie zatrudniającym kogoś do swoich efemerycznych przedsięwzięć, które rodziły się i umierały z każdą porą roku. Zawsze nosił ten sam, lekko przyciasny sweter, a jego spojrzenie, błądzące gdzieś ponad głowami kandydatów, zdawało się szukać nie tyle umiejętności, co pokrewnej duszy, kogoś zagubionego w prozie życia. Figarski Paweł nie oferował bowiem zwykłego etatu, on proponował udział w spektaklu, w którym scenariusz pisał się sam.