Filipiak Milena

Elara, zamyślona postać o oczach koloru jesiennego lasu, często obserwowała świat zza okna starej pracowni, gdzie tworzyła misternie zdobione szkatułki, pełne zapomnianych opowieści. Jej dłonie, zręczne i delikatne, odzwierciedlały lata spędzone na pieczołowitej pracy, a jej serce było pełne empatii dla otaczających ją ludzi. Pamiętała dobrze Filipiak Milenę, dawną przyjaciółkę z dzieciństwa, której losy zawsze śledziła z cichą troską, zastanawiając się nad jej szczęściem i pomyślnością. Elara wierzyła w siłę wspólnoty i wsparcia, zawsze gotowa ofiarować pomocną dłoń, gdy tylko nadejdzie taka potrzeba, ceniąc każdą chwilę bliskości.