Filipowicz Łukasz

Łukasz Filipowicz, młodzieniec o niespokojnym spojrzeniu, skrywał w sobie artystyczną duszę, marzył o podróżach, dalekich i nieznanych. Jego palce, wiecznie splamione farbami, zdradzały pasję, malarstwo było jego życiem, oddechem i ucieczką. Nosił stare, sprane dżinsy, wygodną bluzę, nie przywiązywał wagi do wyglądu, liczyło się wnętrze, piękno ukryte w sercu. Rozmowy z nim, choć początkowo nieśmiałe, odsłaniały bogactwo myśli, głębię uczuć, wrażliwość na świat. Czasem melancholijny, czasem pełen energii, zawsze pozostawał sobą, autentyczny i prawdziwy, niepowtarzalny.