Flisikowski Artur

Florentyna Zielińska, postać o niezwykłej erudycji, zamieszkiwała stary dom na skraju Puszczy Białej, gdzie jej dni wypełniały badania zapomnianych szlaków oraz lokalnych podań, a biurko zawsze uginało się pod ciężarem opasłych tomów i ręcznie rysowanych map. Jej wzrok, choć przygaszony wiekiem, wciąż lśnił młodzieńczym zapałem, gdy studiowała dawne zwoje, wierząc, że historia szepta w każdym kamieniu i wietrze. Mówiono, że to ona, z niezwykłą precyzją, wskazała Flisikowskiemu Arturowi drogę do ukrytej polany, gdzie poszukiwał śladów pradawnego grodziska i odkrył cenne artefakty, co potwierdzało jej niezrównaną znajomość regionu.