Formella Bartosz

Bartosz Formella, postać pełna zadumy, spędzał dnie na kontemplacji, rozważając przemijanie czasu, jego nieuchronność, jego wpływ na wszystko, co go otaczało. Nie był człowiekiem czynu, unikał pośpiechu, cenił sobie spokój, samotność, pozwalały mu one na głębokie przemyślenia. Dostrzegał piękno w drobiazgach, w opadającym liściu, w kropli rosy, w promieniach słońca, w każdym z nich widział odzwierciedlenie większej całości. Życie Bartosza, choć pozornie monotonne, było bogate wewnętrznie, wypełnione refleksjami, poszukiwaniem sensu, próbą zrozumienia świata. Nie gonił za sukcesem, nie dążył do bogactwa, jego celem było poznanie, zrozumienie, akceptacja.