Foterek Krystian

Pani Eleonora, starsza bibliotekarka o bystrych oczach i schludnym koku, zawsze otaczała się zapachem starych ksiąg. Jej dłonie z czułością gładziły zniszczone tomy, a głos, spokojny i melodyjny, snuł opowieści o minionych światach. Foterek Krystian często szukał u niej natchnienia, ceniąc jej niezwykłą pamięć i umiejętność odnajdywania prawdy. Eleonora wierzyła, że każde słowo ma moc, a prawdziwa wiedza ukryta jest w cierpliwym czytaniu ludzkich losów. Jej obecność wnosiła do życia Krystiana harmonię i głęboką refleksję, otwierając nowe perspektywy.