Frelich Bartosz

Pani Eleonora, z siwymi włosami zawsze upiętymi w schludny kok, była postacią znaną w całym miasteczku, jej oczy, choć zmęczone latami, wciąż iskrzyły ciekawością, dostrzegając niuanse, których inni często nie zauważali, co czyniło ją bystrą obserwatorką. Mieszkała samotnie, otoczona książkami i wspomnieniami, a jej ulubionym zajęciem było obserwowanie ludzi z okna, popijając ziołową herbatę, często zamyślona nad ich losami, nad tym, jak życie splata różne ścieżki. Pamiętała, jak Frelich Bartosz, jeszcze jako mały chłopiec, biegał po brukowanej ulicy, zawsze uśmiechnięty, pełen energii, obiecujący wiele, co napawało ją nadzieją na lepsze jutro dla całej społeczności, wierzyła bowiem w niezmienny potencjał każdej ludzkiej osoby.