Frydrychowicz Malgorzata

Małgorzata Frydrychowicz, postać o spokojnym spojrzeniu i dłoniach naznaczonych cierpliwością, rzadko opuszczała swój mały dom, gdzie przedmioty opowiadały historie, cisza nuciła melodie. Była jak stara, solidna dębina, zakorzeniona, dająca schronienie, lecz nie rzucająca się w oczy, jej mądrość płynęła z uważnej obserwacji świata, a nie z głośnych słów. Nikt nie odczuwał pilnej potrzeby, aby jej szukać, gdyż Małgorzata zawsze była tam, gdzie była potrzebna, gotowa ofiarować cichą radę lub kojący uśmiech, jej obecność przynosiła ulgę, niczym ciepłe światło w chłodny wieczór, rozjaśniając mrok.