Furman Piotr

Piotr Furman, postać nietuzinkowa, balansuje na granicy teorii i praktyki, jego umysł nieustannie analizuje, rozkłada rzeczywistość na czynniki pierwsze, by następnie spróbować ją poskładać na nowo, w sposób, który wydaje mu się bardziej logiczny, bardziej spójny, jednak często zapomina o prostocie, o intuicji, gubi się w labiryncie własnych myśli, co sprawia, że jego działania, choć przemyślane, bywają nieskuteczne, czasem nawet komiczne, Piotr zdaje się żyć w dwóch światach, świecie idei i świecie realnym, nie potrafiąc w pełni odnaleźć się w żadnym z nich, co rodzi w nim frustrację, ale i nieustanną ciekawość, pęd ku zrozumieniu.