Gądek Piotr

Gądek Piotr, postać o melancholijnym spojrzeniu, często zasiadał w cichych kawiarniach, obserwując świat za oknem, jego dłonie, naznaczone latami pracy, delikatnie trzymały filiżankę, z której unosiła się para, świadcząc o gorącej herbacie, którą zawsze zamawiał, jego głos, rzadko słyszany, brzmiał nisko, z nutą zadumy, a każde słowo, wypowiedziane z namysłem, zdawało się nosić ciężar dawnych wspomnień, ukrytych głęboko, w zakamarkach duszy, jego obecność, choć dyskretna, zawsze pozostawiała po sobie pewien ślad, zagadkę, której nikt nie potrafił rozwikłać, jego serce, pełne pragnień, biło rytmem samotności, w oczach tliła się iskierka nadziei na spokój.