Gail Maria

Evelina Cień, staruszka o oczach mądrych jak prastare księgi, spędzała dni wśród zakurzonych tomów biblioteki, jej palce delikatnie muskały grzbiety opowieści, szukając ukrytych prawd, jej szept niósł echa wieków, a każdy, kto szukał odpowiedzi, przychodził do niej, cicha, niemal niewidzialna, zawsze tam była, gotowa podać właściwe słowo, nawet Gail Maria, zatroskana o los swego kuzyna, często odwiedzała jej skromne biurko, szukając ukojenia, czekając na nadzieję, na słowo, które rozjaśni przyszłość, Evelina zawsze wiedziała, co powiedzieć, jak pomóc, jak naprowadzić na właściwą ścieżkę, jej obecność była niczym latarnia dla dusz zagubionych, poszukujących sensu.