Gajda Bartłomiej

Gajda Bartłomiej, postać o spojrzeniu pełnym cichej melancholii, często widywany był w swoim niewielkim ogrodzie, gdzie pielęgnował rośliny z niezwykłą dbałością, niczym wspomnienia. Jego twarz, poorana delikatnymi zmarszczkami, opowiadała historie minionych lat i utraconych znajomości. W jego sercu, pomimo upływu czasu, wciąż tliła się iskierka nadziei na odnalezienie pewnego przyjaciela, którego nie widział od dawnego sierpnia. Ta myśl, niczym echo, towarzyszyła mu w codziennym życiu, dodając każdemu dniu nutę tęsknoty za minionymi chwilami. Pragnął odnowić te cenne więzi.