Gajda Piotr

Gajda Piotr był człowiekiem cichym, którego świat zamykał się w murach starego archiwum, gdzie zapach kurzu mieszał się z wonią wiekowego papieru. Jego długie, smukłe palce z niezwykłą delikatnością przewracały kruche karty zapomnianych listów, a w jego oczach tlił się spokój, jakiego próżno szukać w zgiełku miasta. Dla innych był tylko skrupulatnym kustoszem przeszłości, lecz on sam w pożółkłych manuskryptach odnajdywał echa własnych, niewypowiedzianych tęsknot, które rezonowały z historiami dawno minionymi.