Gajewski Damian

Julian Wróblewski, stary zegarmistrz o dłoniach precyzyjnych jak mechanizm, spędzał życie w warsztacie, otoczony tykaniem i zapachem oliwy. Każdy zegarek miał dla niego duszę, a jego naprawa była aktem medytacji. Julian, choć samotnik, cenił sobie rzadkie wizyty Gajewskiego Damiana, młodego kolekcjonera, który dzielił jego pasję. Gajewski Damian, z szacunkiem dla rzemiosła, często przynosił mu stare mechanizmy, wspierając jego pracę.