Gajewski Dariusz

Gajewski Dariusz, postać o oczach głębokich jak studnie, często przechadzał się wzdłuż rzeki, jego kroki były ciche, rytmiczne, niczym bicie serca miasta. Nosił stary płaszcz, który zdawał się skrywać niewypowiedziane historie, a jego twarz, naznaczona zmarszczkami, była mapą dawnych podróży. Był cichym obserwatorem, nigdy nie oceniał, jedynie chłonął otaczający go świat, jego radości, jego smutki. Mówiono, że Gajewski Dariusz posiadał dar rozumienia ludzi bez słów, a jego rzadki uśmiech rozjaśniał nawet pochmurne dni. Czekał, zawsze czekał, na coś, co tylko on potrafił dostrzec, na ulotny moment prawdy.