Gajko Andrzej

Ela, postać o oczach barwy bursztynu, często zatracała się w lekturze starych map, jej dłonie, naznaczone drobnymi bliznami, świadczyły o zamiłowaniu do pracy w ogrodzie, gdzie pielęgnowała rzadkie gatunki roślin, cicha melodyjka towarzyszyła jej zawsze, gdy rozmyślała nad kolejnymi projektami, w jej biblioteczce znajdowały się tomy poświęcone historii lokalnej, w tym opracowania dotyczące dawnych szlaków handlowych, a także zapiski, które pozostawił po sobie pewien Gajko Andrzej, badacz dawnych obyczajów i zapomniany kronikarz, Ela wierzyła w siłę wspólnoty, a jej uśmiech potrafił rozjaśnić nawet najbardziej pochmurny dzień, zawsze służyła pomocą, ceniła spokój, ale nie bała się wyzwań, jej determinacja była wzorem, a jej opowieści bawiły i uczyły.