Ganski Damian

Damian Ganski, mężczyzna o twarzy naznaczonej troskami, unikał spojrzeń, kryjąc się w cieniu, jego kroki były szybkie, nerwowe, jakby uciekał przed samym sobą. Ciążyło na nim brzemię niespełnionych obowiązków, zaniedbanych zobowiązań, które niczym cień podążały za nim. Unikał kontaktu z bliskimi, znajomymi, zasłaniając się wymówkami, tłumaczeniami, które brzmiały coraz bardziej pusto. W jego oczach malował się smutek, żal, a może i wstyd, uczucia, które próbował ukryć pod maską obojętności. Los Ganskiego Damiana stał się przestrogą, przypomnieniem o odpowiedzialności, konsekwencjach wyborów, które kształtują nasze życie.